“Will you come over?”
En kun je al wennen? Deze vraag krijg ik momenteel non stop om mijn oren geslagen. Inmiddels ben ik een maand terug en -ja- het went vrij snel. Binnen één dag was ik oververhuisd naar mijn appartement in Breda en voelde ik me er weer ‘thuis’.
Maar ‘je ergens thuis voelen’ heeft dat wel met een plek te maken ?
Ik voel me thuis in Nederland omdat ik de taal spreek, mijn familie en vrienden hier wonen en alles is er bekend. Maar ik voelde me ook thuis in Australië en Nieuw Zeeland. Juist door de connectie die ik had met de locals en hun gewoonten en gebruiken.
Maar nu ik terug ben in Nederland, mis ik het contact met internationals, het spreken in een andere taal en het leren van zoveel verschillende mensen. Eenmaal gesetteld in mijn appartement voelde ik me wel wat alleen. Als je twee jaar lang bij mensen thuis logeert, je gewend bent geraakt om omringd te zijn door mensen, is het lastig om weer alleen te wonen.
“Will you come over?”
Daarom ben ik met een nieuw project gestart. Mijn project “Can I come over?” heb ik omgetoverd tot “Will you come over?” Gezien ik zelf even niet meer op reis wil, komt de wereld voortaan bij mij thuis. Het lijkt me geweldig om als host Nederland te laten zien.
En mijn eerste gast is al op bezoek geweest. Afgelopen week logeerde Lauren uit Perth. We kenden elkaar al van een tour die we maakten in West Australië. Lauren maakte een rondreis in Europa en besloot een week lang Breda te verkennen.
Dit zijn de dingen die haar opvielen aan Nederland;
- Onze supermarkten staan vol met kant en klare voorgesneden producten. Ze keek zich de ogen uit naar onze zakjes champignons, worteltjes en de maaltijdsalades.
- Een blik doppertjes en worteltjes was het smerigste was ze zich maar kon bedenken.
- Waarom we in vredesnaam zulke kleine bakstenen hebben. “Dat duurt toch hartstikke lang om daarmee te bouwen?”
- Uit alle kleuren die we konden kiezen, we feloranje zonneschermen gebruiken.
- Andijvie stampot een van de lekkerste gerechten is die ze ooit heeft gegeten.
Nog meer verrassende observaties:
- De eenden hier van gigantisch formaat zijn.
- Nederlanders het fantastisch vinden om Engels terug te mogen praten.
- Limburgse worstjes van de Aldi ook niet te eten zijn.
- De polonaise in de kroeg de meeste hilarische ‘dans’ ooit is.
Lauren’s bezoek was voor mij echt een highlight van de week. Over een maand staat de volgende gast klaar. Een meid uit Bangkok. Ik ben benieuwd wat haar opvalt aan onze cultuur. Schrijf je in op mijn nieuwsbrief om geen update te missen!